ondokuz/mart/ikibinonyedi - onüc:otuzdokuz - favoriler/favorites:

"Tanrım! Biz, dış düşmanların hakkından geliriz, sen bizi içimizdeki düşmanlardan koru!"https://t.co/uPBDA4Mmiz pic.twitter.com/vquJab3ZAq

— Sözcü (@gazetesozcu) 19. März 2017

https://t.co/lYHkn2r3qb

— sinnombre (@blnxsunny) 13. März 2017

Neden mi #Hayır? AKP'ye oy vermiş amcanın ağzından sadece 43 saniye. pic.twitter.com/78zCGrtIKk

— Aylin Kotil (@aylin_kotil) 19. März 2017

onüc/mart/ikibinonyedi - onyedi:otuz - bence.

Ich finde, es ist sehr schwierig über die jetzige Situation zu entscheiden. Auf der einen Seite ist ein Verbot zwar nicht demokratisch, aber meiner Meinung nach zurzeit legitim. Ein Land, das gegen ein anderes in so großen Maße hetzt, hat nicht das Recht, demokratische Versammlungen zu fordern. Zumal diese in ihrem Land ja eh verboten werden. Uns dann noch mit Nazis zu vergleichen und in gröbster Art und Weise zu verunglimpflichen bringt das Fass zum überlaufen . Und das sage ich mit meiner türkischen Herkunft. Auf der anderen Seite stimmt es jedoch auch, dass der Herr Erdogan dieses Verbot für seine ohnehin schon groteske Wahlstrategie utilisieren wird. Nun ist leider nur noch abzuwarten, was uns alle in naher Zukunft erwartet. Eins ist aber auf jeden Fall sicher, Verbot hin oder her, demokratisch wird es sicher nicht mehr vorgehen in der Türkei....
____________________________________________________________________________________

Su anki durum üzerine karar vermek cok zor. Bir yandan toplanti yasagi dogru, demokratik bir karar degil, ama simdilik kanuni. Bir ülke baska bir ülkeye en üst derecede kötülemek amaciyla konusursa, o ülkenin, demokratik toplanti istemeye hic bir hakki yoktur. Dünyanin en gelismis, en demokratik ülkelerinin birisine gerici ve nazi diyerek hakaret etmek kaba ve utanc verici bir davranisdir. Fakat öbür tarafta Erdoganin Avrupanin bu yasagindan kazanc saglayacagindan eminim. Artik yalnizca bekleyebiliriz. Gelecekte her ne olursa olsun, bir sey kesindir, yasak olsa olmasada, Türkiyede bundan sonra demokratik hic birsey vuku bulmayacaktir, bulamayacaktir...

oniki/mart/ikibinonyedi - onbir:otuzüc - favoriler/favorites:

16 Nisanda vereceğimiz HAYIR oylarıyla Cumhuriyeti'mizi kuran Atatürk'e borcumuzun küçük bir taksidini ödeyeceğiz!..https://t.co/aWFFKYSK3a

— Uğur Dündar (@ugurdundarsozcu) 12. März 2017

Das ist die #Türkei, die wir unterstützen müssen! 10.000 demonstrierten zum #Weltfrauentag in Istanbul für Gleichstellung & gegen #Erdogan. pic.twitter.com/cLP21EynkY

— Sven Giegold (@sven_giegold) 9. März 2017

sin-nombre's Meinung über Sollte die EU die Beitrittsverhandlungen mit der Türkei beenden? #rawr https://t.co/06TfNJGhEs #eu #türkei

— sinnombre (@blnxsunny) 9. März 2017

sinnombre. 

bilgi sahibi olmadan, fikir sahibi olunmaz. yedi/mart/ikibinonyedi - yedi:yirmiyedi

Yıl 1993 , ocak, yirmidört.
Ankarada normal bir gün.
Hava bulututluydu mutlaka, karanlık,  soğuk.
Karlı Sokakta bir adam.
Önünde arabası, normal bir gün aslında, her zaman ki gibi - der, ve biner.
Ve bu son binişi olacaktır o adamın.
O özgürlük için canını feda eden adam.
O korkusuz, onurlu kalemini tutan adam.
O adam, işte tam o adam savaşçıydı.
Size olan tek farkı ancak, o barış, demokrasi, sevgi, adalet için savaşırdi. Ve tek silâhı kalemiydi.

27.01.2017 Berlindeki HDB tarafından organize edilen Uğur Mumcu anma törenine oğlu, Özgür Mumcu da katıldı. Kareler.

"Özgürlüğe adanmış bir top çiçek gibiyiz.
Şimdi hep birlikteyiz.
Ey halkım, unutma bizi."
Uğur Mumcu
_______________________________________________________________________________

Year 1993, january, twentyfour.
A normal day in Ankara.
Cloudy weather probably, dark, cold.
A man standing in Karli Street.
In front of him his car, a normal day, as always - he thinks and gets into it.
And that should be his last time.
A man who sacrificed his life for freedom.
A man, fearless, honourably holding his pen.
That man, yes he was a soldier.
A soldier, a fighter - the difference to you is that he fought for peace, democracy, love, justice. His only weapon being a pen.

27.01.2017 The annual day of remembrance for Ugur Mumcu, turkish journalist (1942-1993) who got killed, took place in Berlin, organized by HDB, in the presence of his son, Özgür Mumcu.

alti/mart/ikibinonyedi - yirmiiki:onalti

Favorites/Favorilerim - alti/mart/ikibinonyedi - onyedi:yirmiüc:

Follow @blnxsunny

Sadece soruyorum olabilir mi? #8MartEngellenemez pic.twitter.com/9D3nd8Ndnh

— Ahmet Ayva (@tahresrak) 2. März 2017

Birileri 8 Mart yasak mı dedi?#8MartEngellenemez pic.twitter.com/625yICZ2N3

— Demir Leblebi (@leblebi_demir) 2. März 2017

@ugurdundarsozcu "İki fotoğraf; biri insana verilen değeri gösteriyor,diğeri ise insani değerlerin yitirilişini!"https://t.co/Z7BgkoisYJ pic.twitter.com/URu5Z748q0

— Selen Kannler (@Ata__kizi) 22. Dezember 2016

2016

2016 nasıl bir seneydi be arkadaş?

2016 kanla

2016 terörle

2016 acıyla

2016 savaşla

ve o daima aklımızda olan annelerin göz yaşlarıyla dolu bir seneydi.

Niye peki bu acılar, niye bu ölüm, niye biz.

Niye biz diye sorar çok insan.

Meğersem bunun çok kısa bir cevabı vardır.

Çünkü kardeşim, çünkü rüzgarı eken fırtınayı biçer.

________________________________________________________________________________

2016

2016 - what kind of year was this year, my brother?

2016 was full of blood

2016 was full of terror

2016 was full of pain

2016 was full of war

and the mothers' tears that are in all our minds. This was 2016

But why all that pain, all that death, why us?

Why us many people may wonder.

To their surprise there is a very short answer to this question.

Because my brother, because he who sows the wind shall reap the whirlwind.

sinnombre.